Το καλοκαίρι βούλιαζε αργά κάτω από τα τελευταία κύματα του Αυγούστου. Πότε πότε, έβγαζε το ηλιοκαμένο πρόσωπο του στον αφρό, να πάρει ακόμη ένα ανεμικό φιλί της ζωής από το Κυκλαδίτικο μελτέμι και σκεπαζόταν ξανά τον ορίζοντα του απόβραδου. Ο ήλιος αποκαμωμένος από την ορθότητα του ουρανού απατούσε το γαλάζιο κι έσβηνε τις πιο κρυφές […]

Στέκεις στης πόλης το ετοιμόρροπο ψηλό καμπαναριό φτωχός και άσημος, εργάτης Κουασιμόδος. Παραξενεύτηκες για μια στιγμή και λίγο ακόμα όταν απότομα σταμάτησε του κόσμου η βοή. Που πήγαν όλοι κι έμεινε η πλατεία αδειανή; Μόνο οι αστυφύλακες χλωμοί ζουν πια εκεί κάτω. Φέραν μαζί τους την μαύρη του φόβου συννεφιά κι η βροχή δε φαίνεται […]

Από τον κόσμο ετούτο είπα θα χαθώ, κρύφτηκα στην έρημο και είπα: _ Δεν με πειράζει που περπατώ στην άμμο την καυτή , που στο δρόμο μου λουλούδια είναι οι κάκτοι. Ούτε οι αμμοθύελλες, που άλλου κοιμάμαι, άλλου ξυπνώ και δεν γνωρίζω ανατολή και δύση. Είναι η σιγουριά μου πως εκεί μακρυά είναι μια όαση […]

Ξέρω ανθρώπους που ξενυχτάνε τα βράδια για να γράψουν. Περιμένουν να κυλήσουν οι ώρες, πλανήτες και αστέρια να σβαρνιστούν και αυτά στα ουράνια, να σχηματίσουν τρίγωνα, τετράγωνα και να δώσουν το πανάρχαιο σύνθημα στην έμπνευση να ενσαρκωθεί. Κλείνουν τα φώτα, η πόλη κοιμάται κι εκείνοι μένουν μόνοι με ένα λευκό χαρτί στα χέρια που μοιάζει […]

Χτες πλαντούσε το μέσα μου, σώμα, μυαλό, καρδιά κύρηξαν επανάσταση. “Φτάνει”, είπε το κορμί, “κάθε μέρα στη δούλεψη σου, από το πρωί ως το βράδυ υπηρέτης, στις δουλειές σου, στα παιδιά σου, στα χαζο-όνειρα σου, ούτε να κοιμηθώ λιγάκι παραπάνω δε με αφήνεις”. Δεν πρόλαβε να τελειώσει, με κάθισε κάτω το μυαλό. “Δεν λογάω απόψε […]

  Πολλές φορές είναι ανώφελο να σκέφτεσαι και να αναλύεις το καθετί. Ταλαιπωρία για το μυαλό και τίποτα παραπάνω. Είναι προτιμότερο να το ζήσεις, να το απολαύσεις ή να το υποφέρεις. Συνήθως όταν κάνεις «λιανά» την κάθε στιγμή, ο νους έχει την τάση να μεγιστοποιεί τα αρνητικά και να κάνει τα όμορφα να φαίνονται λίγο […]

Μια από τις πιο αξιόλογες διαδρομές που μπορεί να κάνει κάποιος σε κοντινή απόσταση από την Αθήνα είναι αυτή με προορισμό την λίμνη Δόξας. Σε απόσταση μόλις 160 χιλιομέτρων και με σχετικά εύκολη πρόσβαση από την εθνική οδό, ο ταξιδιώτης αποζημιώνεται από το μοναδικό φυσικό τοπίο, τους αρχαιολογικούς χώρους, τα μουσεία και τις μονές που […]

Πολλές φορές στην ζωή μας κάνουμε υπομονή. Πέντε λεπτέ, δέκα, μια ώρα. Να περάσει η Παρασκευή να έρθει το Σαββατοκύριακο, να περάσει ο μήνας να πάρουμε καμιά αδειούλα, να περάσει ο χειμώνας να έρθει το καλοκαίρι. Περνάνε οι μήνες, περνάνε τα χρόνια. Περιμένοντας ένα καλύτερο μετά που ίσως έρθει, ίσως δεν έρθει, σίγουρα όμως δεν θα […]