Εγώ και το τηλέφωνο μου. Εγώ και το σκισμένο τζιν μου. Εγώ και τα κλειδιά μου που πάντα χάνονται αλλά πάντα βρίσκονται. Εγώ και η ταυτότητα μου που χάνεται και βρίσκεται όταν ήδη έχω βγάλει άλλη. Εγώ και τα τσιγάρα μου. Εγώ και τα βιβλία μου. Εγώ και τα σημάδια που πέφτουν σαν μετεωρίτες στο […]

Σε λίγες μέρες ξεκινούν οι νέοι κύκλοι μαθημάτων Δημιουργκής Γραφής στον Ερωδιό. Ο κύκλος Εισαγωγή στη Δημιουργική Γραφή κάθε Τετάρτη 17:15 – 19:30 και κάθε Δευτέρα 20:45 – 23:00, και ο κύκλος Τρόποι Αφήγησης μιας Ιστορίας κάθε Τετάρτη στις 2ο:45 – 23:15. Και ίσως σκέφτεστε αν είναι κάτι τέτοιο για εσάς, ίσως επειδή δεν γράφετε […]

Το Δυτικό Αλκάνταρε είχε ξεμείνει χρόνους από δροσερά αεράκια και βαριανάσαινε θειάφι. Κάτω από τον καυτό ήλιο το πολύχρωμο σκουπιδαριό σιγόβραζε στα ζουμιά του κι έκανε τις πέτρες στα σοκάκια του παζαριού να αχνίζουν δυσωδία. Χλωμά πρόσωπα πάνω σε ασθενικά κορμιά πήγαιναν και έρχονταν ανάμεσα από στριμωγμένους πάγκους με πραμάτεια κάθε λογής. Ό,τι ευχόσουν και […]

Κάθε παράθυρο κρύβει μέσα του μια ιστορία. Πίσω από τα σκουριασμένα κάγκελα, το θολό απ΄ την αλμύρα τζάμι και την ασπροκέντητη κουρτίνα, ένα ξερακιανό κορμί με σουφρωμένα μάγουλα πάσχιζε να διορθώσει τον κόσμο. “Θάλασσα” με δύο σίγμα, “παιχνίδι” με άλφα γιώτα, “την αγαπώ” με ωμέγα. Αυτά τα παιδιά δεν λένε να μάθουν! Ξεφούσκωσε τα πνευμόνια […]

Το καλοκαίρι βούλιαζε αργά κάτω από τα τελευταία κύματα του Αυγούστου. Πότε πότε, έβγαζε το ηλιοκαμένο πρόσωπο του στον αφρό, να πάρει ακόμη ένα ανεμικό φιλί της ζωής από το Κυκλαδίτικο μελτέμι και σκεπαζόταν ξανά τον ορίζοντα του απόβραδου. Ο ήλιος αποκαμωμένος από την ορθότητα του ουρανού απατούσε το γαλάζιο κι έσβηνε τις πιο κρυφές […]

Σου έχει τύχει ποτέ να νοιώθεις το σπίτι σου ξένο; Είναι δύσκολο. Μόνο αν φύγεις για λίγους μήνες ή χρόνια, πάρει μια ανάσα το μυαλό σου, μπορείς να καταλάβεις αν σου ανήκει ή αν του ανήκεις. Οι περισσότεροι άνθρωποι ανήκουν στα σπίτια τους, όχι το αντίθετο. Στις αναμνήσεις, στα συναισθήματα όσων έζησαν εκεί μέσα, στα […]